E. W. In li flexion yo posse constatar que Oc e N have multcos
comun:
(1) li formation del plurale per s.
(2) li formation del comparative per special paroles (plu, minu).
(3) li indication del adjective per li ínobligatori finale
i.
(4) li flexion verbal ne es fat quam in Espo-Ido per special finales, ma
per verbes auxiliari, li form de queles advere ne es sempre li sam. (va -
ve, vell - vud etc.).
Ma N have un ínaccustomat metode junter li auxiliare ha ne con li participie perfect, ma con li tema verbal: ha ama (in Oc: ha amat). Ti metode ne trova se necú.
Adplu li tema verbal have tro mult different functiones: presente, participie perf. e infinitive, quo causa ícertità in comprension. Advere li infinitive quam in E es precedet de un special preposition tu (in E to) (*), ma pos curt verbes quam in E on omisse li preposition. Sembla me que ti metode expresser li infinitive, malgré su fascinant simplicità, in fact diminue li clarità, sempre necessi in un foren lingue, quo on posse specialmen vider in li textes in LsF quel just pro ti qualità es tre desfacilmen comprensibil, mem por latinistes, forsan pro li ta usat preposition de quel have anc pluri altri functiones.
O. J. Me pove joya vu (e kelki novialistes kel ha scriptet a me pri li cose) per informa vu, ke ja ante vun arivo me had deciset tu abandona li systeme (tre simpli, ma non-customat) tu usa li infinitive pos ha e bli, talim ke nun me scripte »lo ha convictet me, lo had convictet me» e anke »me blid convictet» (D ich wurde überzeugt) exactim com »me esed convictet» (D ich war überzeugt).
Pri li infinitive, on non pove infera fro ambiguitate in li tot amorfi lingue LsF cun de devan li verbal radike, ke N cun tu, kel es usat solim in dis manere, es anke nonclari; omnicas me non ha trovat non-clareso in ul texte de Novialiste ni in li textes printat in men libres. In multi casus me ha trovat ke me poved omise tu mem vor E have to. Ma me have realim nul grav objetione contre final -r com signe del infinitive: amar, discuser, venir etc. mem har: »me devud har fat», mem si tum es plu pesant cam li original N »me devud ha fa».
(*) Secun mi opinion ti preposition tu es necessi por li personal pronómin del duesim person.
Back to Part I
Back to International Auxiliary Languages